JOHN CHUCKMAN TRANSLATION: IN DUTCH

VS hoogste op de ranglijst van geestelijk gestoorden


Een grote en gezaghebbend onderzoek, onlangs gepubliceerd in de Journal of the American Medical Association, bevestigt wat ik allang had vermoed, namelijk dat er meer geestesziekten en krankzinnigheid, véél meer, in Amerika voorkomen dan in andere ontwikkelde landen.

Het onderzoek, geleid door een onderzoeker van Harvard Medical School, vond bewijs van mentale problemen in 26,4% van de mensen in de VS, tegenover b.v. 8,2% in Italië. De onderzoekers waren bezorgd over zaken als gebrek aan toegankelijkheid voor behandeling en niet genoeg behandeling, maar voor degenen die bezorgd zijn over een veilige en fatsoenlijke wereld denk ik dat het meest opvallende simpelweg het hoge percentage is. De wereld wordt geleid door een natie waar meer dan een kwart van de mensen echte mentale problemen heeft.

Dit is heel verontrustend. De komende jaren zal de wereld behandeld blijven alsof het de zandbak in de achtertuin is van de families Bush, Rumsfeld, Lieberman, Kerry, Albright en andere gepriviligeerde, zelfzuchtige en niet bijzonder wel-ingelichte figuren van de Amerikaanse gevestigde orde.

Amerikanen leven in een heel stressvolle samenleving, onder de strikte principes van het Sociaal Darwinisme. Een bijna onbeperkte bewondering voor hebzucht domineert de Amerikaanse cultuur op het ogenblik. Ja, Adam Smith’s 'onzichtbare hand' hield zelfbelang in, maar lees die bedachtzame en meelevende filosoof nog eens en vergelijk wat hij zegt met de chimpanseekreten die we nu uit Amerika horen.

Wat de stress betreft in de Amerikaanse samenleving: ik bedoel hiermee niet alleen de harde strijd voor het individu om het bestaan, maar ook het feit dat het hele verhaal van Amerika er één is geweest van niet aflatende agressie. Het is het verhaal van ‘met de vuist op tafel slaan’ zoals Tennessee Willams zelf het beschreef.

Als Amerika in Europa had gelegen, zou haar geschiedenis bijna parallel lopen met die van Duitsland en zijn lange, oorlogszuchtige pogingen om het continent te domineren. Het is alleen omdat zoveel van Amerika’s agressie gericht is geweest op wat dun bevolkte streken leken – als de Ohio vallei, de Great Planes, Canada, Mexico en Hawaï – dat mensen er anders over denken. Andere plaatsen waren niet zo dun bevolkt en tegenstand in plaatsen als de Filippijnen werd met veel bloedvergieten onderdrukt.

Mijn kritiek op de VS gaat niet over hoe zij haar eigen samenleving wil inrichten, maar over hoe haar activiteiten naar de rest van de wereld worden uitgestrekt. Haar acties in de wereld lijken te vaak op een akelige dronkaard die zich een weg baant in uw woonkamer en het vloerkleed onderspuugt.

Irak is een uitstekend voorbeeld. Het netto-effect van de invasie van Irak is een totaal gedestabiliseerd land, nu vol met mensen die Amerikanen verfoeien voor hun wreedheid en arrogantie, terwijl er ongetwijfeld vroeger velen waren die ergens Amerika van een afstand bewonderden. Saoedi-Arabië is ook gedestabiliseerd, waarvoor velen Bush hadden gewaarschuwd voordat hij zijn kruisvaarders op mars zond. Vele oude vrienden en geallieerden, zoals Frankrijk en Canada, zijn op een stomme manier beledigd voor het aanbieden van gezond advies en het niet meedoen aan de mars naar de hel. Tony Blair’s pathetische vod van een regering hangt aan een zijden draad na in te zijn gegaan tegen de duidelijke wil van het Britse volk. Blair heeft gemerkt dat de stem die hij dacht te hebben verdiend in de oorlogsberaadslagingen op arrogante manier terzijde geschoven werd door Bush en zijn fanatiekelingen. Israël’s staatsterrorisme op de Westoever en Gaza, vrolijk toegejuicht door Bush (en Kerry), is tot een nachtmerrie-achtig niveau gestegen en als u denkt dat dat geen verband houdt met al de haat jegens Amerika in de wereld, bent u of dwaas of u valt onder de meer dan een kwart van de Amerikanen die professionele hulp nodig heeft.

Olieprijzen zijn hoog en onstabiel, evenals het Amerikaanse tekort op de betalingsbalans. Internationale veiligheidsmaatregelen, waar degenen met een politiementaliteit zo dol op zijn, maar waarvan nog nooit aangetoond is dat ze de echte kwade jongens tegenhouden, worden stompzinnig lastig en onhandelbaar. Maar Amerika steunt Bush nog steeds, wat haar kleine stam liberalen ook wil geloven. Amerika’s geschiedenis van kleine stammen kennend, veronderstel ik dat het een gezond zelfbelang is om enthousiasme voor te wenden voor kleine dalingen in Bush’ peilingen en voor een oninteressant en nietszeggend alternatief als John Kerry.

Ik kan er niets aan doen, maar bij dit onderzoek heb ik het gevoel, net als bij zovele onderzoeken, dat deze het voor de hand liggende bevestigt.

John Chuckman